Rijbewijs B(e afraid)

Het idee dat je een potentieel dodelijke metalen doos bestuurt tussen een massa van andere potentieel dodelijke metalen dozen is er een waar ik vrees ik nooit echt aan zal wennen. Het besef dat een mindere inschatting tijdens het rijden meteen heel erg slecht kan aflopen, maakt autorijden iets heel speciaals. De beste manier waarop ik leren autorijden kan omschrijven, is alsof er de hele tijd iemand ‘AAAAAAAAAAH’ in je oor zit te schreeuwen. Het is pure paniek die uiteindelijk transformeert naar een gedempte ‘aaaaaaaaaaah’ op de achtergrond naarmate je meer en meer oefent. Ik bezit momenteel over de gedempte ‘aaaaaaaaaaah’ maar hoop deze nog te kunnen transformeren naar een ‘ah’ van ‘ah cool, ik rijd met een auto’.

Helaas wordt de gedempte ‘aaaaaaaaaaah’ vaak weer een krachtige ‘AAAAAAAAAAH’ in onverwachte en vaak gevaarlijke situaties. Zo werd ik enkele weken geleden bijna aangereden, en ja, ik zou het ook zonder illustraties kunnen uitleggen, maar dat is gewoon niet zo leuk. Het ging dus zo: ik was rustig aan het rijden (zoals altijd mooi in mijn rijvak) en reed nietsvermoedend een bocht in.

Woehoew, autorijden! Maar dan opeens: ohmaaigod die tegenligger rijdt in het midden van de baan. (Dat rood is trouwens een fietspad, ik was het in de vorige tekening  vergeten, maar dat is nog superrelevant voor het vervolg van het verhaal).

Ik deed toen het enige wat mij, mijn medepassagier en de tegenligger nog kon redden:

Die dag redde ik drie levens door op het fietspad te rijden – een verhoogd fietspad dan nog wel.

Maar echt, bochten zijn gevaarlijk. Het is daarom altijd leuk als auto’s zich parkeren vlak voor bochten (dat. mag. niet. 🙂 ), zo is het spannend afwachten of je al dan niet iemand zal aanrijden als je de bocht inrijdt. Onlangs was het ook even schrikken in een bocht, toen ik deze  inreed werd ik weer geconfronteerd met een tegenligger die wat te veel in het midden reed, omdat die net een andere auto aan het inhalen was. Paniekerig tegenliggende auto’s ontwijken is een van mijn kwaliteiten aan het worden!

Toegegeven, naast alle bijna-doodervaringen zijn er ook heel wat leuke dingen aan leren autorijden. Nee, dan heb ik het niet over het gevoel van zelfstandigheid of het besef van een opkomende volwassenheid. Ik heb het over bepaalde memes die ik nu veel beter kan begrijpen, zoals deze:

Ik heb al wat ervaring met sympathieke bestuurders die blijkbaar niet weten dat ze over een richtingaanwijzer beschikken. Passief-agressiviteit is ook gewoon de beste manier om dit soort dingen aan te kaarten.

Het goede is dat ik nog niet klaar ben met leren autorijden, zo kan ik nog vele avonturen meemaken! Vooral parkeren, maar ook starten op een helling zal gegarandeerd nog vele uitdagingen met zich meebrengen. Misschien kan ik mijn meme-kennis dan nog wat meer uitbreiden. Ik hoop het in ieder geval toch een beetje beter te doen dan dit:

(Nog een mooie om af te sluiten:)